Krzysztof Żabka

margo

Żabkowego Gastona szczerze powiedziawszy zbytnio nie pamiętam, a jego Motla nie lubię i koniec, ale odczuwam teraz poważne wyrzuty sumienia, że byłam przez to dla niego taka niedobra i źle nastawiona, więc teraz zwracam honor i publicznie ogłaszam, że jest prześwietnym Martinem Very Happy

W Balu maskowym przeuciesznie tańczy przy „Ja zostanę dzisiaj królem…” i bardzo fajnie zgrzewa do boju przed pojedynkiem, w pierwszej scenie, przed wojną czy na targu też uwielbiam na niego patrzeć, cudnie szaleje. Jest świetnym młodzianem z ADHD, który równie skory jest do dzikich pląsów i radosnej ekscytacji, jak i wyrywania się w wielkim gniewie do bitki. No, polubiłam Krzysia i już się cieszę, że będę go mogła zobaczyć w styczniu we Śnie Smile

Kuncyfuna

Ha! Mówiłam, to mnie słuchać nie chciałaś! Smile

Ja w tym frankowym secie tylko się utwierdziłam w tym, jak boskim jest Martinem. Pomijając to, że zaczęłam mu się przyglądać w scenach, w których dotąd patrzyłam na inne osoby i już na pierwszym spektaklu spowodował, że w kilku scenach zespołowych patrzyłam tylko na niego. Mój dziki głód Martina został nasycony, teraz już czekam tylko na kolejną, po (zbyt) długiej przerwie, dawkę dzikich pląsów Oberona Very Happy

Kuncyfuna

Draco Maleficium

Ja nie wiem, czy w Śnie podoba mi się bardziej, niż np w takim PiBie czy Franku, ale zdecydowanie jest świetny zarówno w odsłonie Oberonowej, jak i Tezeuszowej, zarówno aktortsko, jak i wokalnie - daje czadu! I jako Diler w Fejm też dawał czadu, nie wiem, czy jego Sex Machine nie podoba mi się bardziej, niż Michalskiego Very Happy

Ja lubię Żabkę, tak po prostu, i z każdym spektaklem bardziej.

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 18:24, 01 Mar 2010 Temat postu:

...coś chyba ostatnio zbyt często rozpływam się nad Krzyśkiem.. xD W każdej kolejnej roli jest coraz lepszy. W "Lalce" podbił moje serducho od pierwszej sekundy. Pięknie i tajemniczo otwiera ten spektakl, tworząc wokół swojej postaci jakąś taką niesamowitą aurę. Rossi pięknie przerysowany, piosenka Fryzjera genialnie wykonana, a i w Paryżu, kiedy tylko stał sobie z boczku i patrzył na kolejne prezentujące się osoby, był równie świetny. Chylę czoła i oby więcej było takich ról.

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 18:32, 01 Mar 2010 Temat postu:

Absolutnie fantastyczny, charyzmatyczny, komiczny, tajemniczy... - w każdej odsłonie. W "Lalce" stworzył niesamowitą postać. Ja naprawdę lubię Żabkę!

margo · Wysłany: Pon 20:10, 01 Mar 2010 Temat postu:

...ja nawet kocham go Razz

Z każdą rolą uwielbiam Krzyśka coraz bardziej. W dodatku dokonał niemałego wyczynu, bo na samym początku, po zobaczeniu go jako Motla, byłam do Żabki nastawiona dość niechętnie, a teraz w moim rankingu ulubionych aktorów Baduszkowej zajmuje bardzo, bardzo wysokie miejsce.

W "Lalce" jest po prostu genialny, czy to jako dżokej, Rossi, fryzjer (którego piosenka to jedna z moich ulubionych scen - więcej niechrypiącego Żabka!), czy swego rodzaju narrator niektórych scen. Świetny głos, gra i ruchy, i w ogóle wszystko Smile

Findurka · Wysłany: Pon 21:41, 01 Mar 2010 Temat postu:

Nie będę oryginalna, ale jaki on jest w Lalce wspaniały! Jako Józio, Makbet, Rossi, Fryzjer, Maszynista czy chłopak ze sklepu Szlangbauma, a nawet jak potrząsa sznurkami w piosence Szumana i drepce z założonymi rękoma między tancerzami i tancerkami. Piosenka Fryzjera jest świetna, miny przy "baletniczki są chętne" i potem "sześćdziesiątki, e-khe-he czy siedemdziesiątki, e-khe-he", no cudo. Do tego zestaw smaczków w postaci gestykulacji przy "Paris Paris" i wprowadzaniu do Wokulskiego kolejnych osób i mam kolejną postać do zachwycania się. A raczej cały zestaw postaci w jednym spektaklu.

Ps. czy tylko ja mam wrażenie, że w pewnym momencie jako Rossi mówi coś w rodzaju "Redłowo in me"? xD

Kuncyfuna

Wczoraj rewelacyjny - jak zwykle, ale tym razem należą mu się ogromne brawa za scenę w Paryżu. Brak mi słów... Krzysiek z każdym spektaklem coraz bardziej nam się rozkręca... Strach pomyśleć, co będzie potem.. Wink

Draco Maleficium

Za każdą scenę należą mu się wielkie brawa! Jest po prostu niesamowity w "Lalce," właściwie niewiele więcej trzeba dodawać.