Łukasz Dziedzic

Kuncyfuna

W niedzielę Cogsworth nieustannie powodował mój wyszczerz... Smile

...że Łukasz na scenie jest fajnym Zegarem, to każdy wie, bo widać to na każdym spektaklu...ale Zegar z dziećmi - to jest niezapomniany widok, który rzuca na Cogswortha całkiem nowe światło xD Urocze.

Draco Maleficium

I korbka też zyskała całkiem nowy wydźwięk. Ahem.

No i co ja tu mogę dodać... Uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam, Cogsworth to moja ulubiona rola Łukasza obok Francesco (muszę się jeszcze zastanowić, gdzie umieścić w tym rankingu Javerta). Z tych trzech weekendowych spektakli wycisnął, ile tylko się dało, i w rezultacie rechotałam w najlepsze i nieraz przecierałam oczy ze zdumienia, nie chcąc wierzyć w to, co zobaczyłam Laughing

Cogsworth w tym wydaniu jest uroczo wręcz nieprzyzwoity i nie pytajcie mnie nawet, jak to jest możliwe - najwyraźniej jest XD Więcej takich poproszę!

T Marysia

Hej, ostatnio dowiedziałam się z sieci, że nasz uroczy Łukasz Dziedzic planuje jakiś recital. Na jego stronie przeczytałam, że podobno jakaś fanka ma zająć się całą organizacją jego recitalu. Ciekawa jestem tylko czy to na serio. Bardzo jej zazdroszczę – szkoda, że mi się coś takiego nie przydarzyło. Muszę jednak przyznać że już nie mogę się tego doczekać. Może wiecie coś na ten temat, kiedy to ma być i gdzie? Jakie utwory ma w zanadrzu nasz MISTRZ. Na pewno, będzie warto zobaczyć i posłuchać! Zakręcona Marysia!..... Wink

Draco Maleficium

O wspomnianym wyżej recitalu dalej nic nie wiadomo, wiadomo za to, że Łukasz jako Farquaad po raz kolejny udowodnił mi, że jeśli o niego chodzi, to nie ma czegoś takiego, jak granica perfekcji - bo właśnie znowu ją przekroczył. Uchahałam się dzięki jego kreacji tak, że z pewnością dłużej pożyję, bo jak mówią - śmiech to zdrowie. Radość, jedna, wielka radość, a Farquaad w tym wydaniu błyszczy najjaśniej spośród wszystkich, jak słusznie i - jak dotąd jednogłośnie - zauważają wszyscy recenzenci. Radość z grania tu po prostu bije w oczy, a dla obeznanych z legendarnymi już rolami Javerta i Krolocka frajda jest dodatkowa, bo widać tu elementy autoparodii (chyba że to tylko moja nadaktywna wyobraźnia). Oby tak dalej, kolejna legenda in the making Very Happy