Tomasz Więcek

Bambi · Wysłany: Śro 15:45, 25 Mar 2009 Temat postu:

Nie widziałam go jako Gastona wrr... Zawsze trafiałam na Żabkę. Mimo to jest to jeden z moich ulubionych solistów w muzycznym. Świetnie się prezentuje na scenie i ma powalający głos Very Happy

polajda

Pan Tomek dzisiaj występował podczas Festynu rodzinnego w Gdyni dla Hospicjum. Zaśpiewał 3 piosenki i oczywiście rewelacyjnie jak zawsze Very Happy

Draco Maleficium

Uwielbiam jego głos, powtarzam raz jeszcze. Arcyprzyjemnie się go słucha. No i ta mimika... W PiBie po prostu powala, nieważne, ile razy się ją ogląda. Czekam też na Wieca w zespole, bo tam też zawsze ma świetne pomysły na dodaniu scenom kolorytu Wink

ola

Wczoraj był świetny. no ale w sumie czy Pan Więcek był kiedyś nieświetny ? ;> Smile

Kuncyfuna

beti

Przypadkiem trafiłam niedawno w tv na transmisję Gali z Gdyni, akurat kiedy śpiewał pan Tomek. Czemuż, ach czemuż nie został romowym Upiorem, zamiast naszych dwóch grubasków i piszczącego Mistrza-Prosiaczka... Takiego głosu można by słuchać w nieskończoność, a charakteryzacja i kostiumy lepiej by wyglądały na Jego szczupłej twarzy i zgrabnej, męskiej postaci.

Draco Maleficium

Bardzo byłam ciekawa jego roli w Majferce bo, jak już pewnie pisałam parę razy, ciężko mi było wyobrazić sobie jego Higginsa. Miałam więc pewne obawy, siedząc na widowni już przed spektaklem, bo opinie na jego temat były mało pochlebne, a Marek Richter i jego Higgins to naprawdę silna konkurencja... Ale okazało się, że nie miałam się czego bać, bo pomimo moich niepokojów Tomek wypadł w tej roli świetnie, moim skromnym zdaniem. Jego Higgins był uroczym dużym-małym chłopcem podchodzącym do życia z luzackim zawadiactwem, natomiast skonfrontowany z poważniejszymi zobowiązaniami i z uczuciami, gubi się i miota, nie mogąc zrozumieć, czego świat od niego chce. Mam słabość do takich typów (na scenie, nie w życiu) i być może dlatego ta interpretacja tak bardzo mi się podobała. Chytre półuśmiechy (i pełne uśmiechy, bo Wieco nie byłby chyba sobą, gdyby nie wyszczerzył parę razy swojego powalającego uzębienia ^^), znaczące spojrzenia, szybkie wpadanie w gniew i irytacja, temperament, wszystko trzask-prask!-i-zrobione, podchodzenie do wszystkich wokół jak do niedorozwiniętych inwalidów... Uroczo. Parę razy zapętlił się w tekście, to prawda, i być może Marek Richter rzeczywiście przykłada widocznie większą wagę do poprawnej wymowy, ale nikt nie przebije moim zdaniem Tomka uczącego, jak się wymawia "hhhhhhhhherbata!" Smile

Krótko mówiąc, mi tam się podobało bardzo, o. Jak jeszcze do tego dodać piękny głos, który wszyscy tu znamy i kochamy (czy jest ktoś, komu wokal Tomka nie pasuje?), to w ogóle bardzo przyjemnie.

Draco Maleficium

Kocham jego Bernardo i uśmiech przy "I właśnie majątek sprzedałem!", charakterystyczne "sparzenie się" i pssssst w dotykaniu Massea, dzikie pląsy radości po zatwierdzeniu Reguły (Tomek skakał przy tym ostatnio jak chłopiec, który podpatrzył prezenty w szafie rodziców i zamiast skarpetek od babci odkrył kolejkę elektryczną) i last but not least, ścinanie włosów Pacyfice, zawsze z troską, zawsze z czułością... No i śpiewał w tym secie wyjątkowo pięknie.

Findurka

Jak zawsze pięknie, tylko że jeszcze bardziej, no. Nie bardzo wiem, co napisać, bo ile razy można powtarzać, że wspaniały? Ale był tak wspaniały, że po prostu muszę. Wink

Uwielbiam konspiracyjne rzucanie habitem, wymianę porozumiewawczych spojrzeń z Rufinkiem, gdy ściągają Janowi kapelusz, jego rozanielony uśmiech podczas "Idźcie głosić" i przyjmowania Kiary do zakonu. Tę troskliwość, czułość niemalże wobec Pacyfiki podczas ścięcia włosów. Co ja się będę rozwodzić, uwielbiam Bernardo w całości, czy to w jednym bucie, czy bez. Wink

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 18:19, 01 Mar 2010 Temat postu:

Miałam dość długą przerwę w oglądaniu Więcka na scenie, bo jakoś tak się złożyło, że ostatnio bywałam na spektaklach bez jego udziału. ...i dzięki temu miałam jeszcze większą frajdę oglądając go w "Lalce". Jest prześwietnym Mraczewskim, pięknie kokietował Łęcką, prędkość z jaką wypowiadał swoje kwestie niebezpiecznie zbliżała się do prędkości dźwięku, no i ten głos... Smile

Fajnie było znowu zobaczyć go na scenie, w tak świetnym wydaniu.