Wersje zagraniczne

Draco Maleficium

Ha, żebym ja teraz pamiętała Wink

Jej rozmowa ze Schlomem bardzo mnie poruszyła. Używając oszczędnych środków wyrazu (niepewny uśmiech, niepewność, co zrobić z rękami, głos na siłę lekki i pełen strachu), dała radę pokazać skrajną desperację, wstyd, zranioną dumę, ukrywaną za wszelką cenę pod pozorami sukcesu i pewności siebie, po której został już tylko cień. Dopiero po jakimś czasie ta maska przeraźliwie sztucznej swobody zaczyna pękać i pojawia się skrzywdzona, bezradna dziewczyna - najbardziej było to widoczne w chwili, kiedy prosi Schloma o pieniądze, był to moment całkowitego upokorzenia; również jej reakcja potem, kiedy zostaje opuszczona przez wszystkich, była podobnym momentem załamania. Samo "L.A." wydawało mi się takim właśnie rozpaczliwym udawaniem, że wszystko jest ok - wbrew własnym wspomnieniom, wbrew koszmarom, przez które przeszła, Carmen-Holly próbuje sama siebie przekonać, że wszystko w porządku, że jej się udało, że dobrze wybrała i że jest jeszcze jakieś wyjście. Im dalej w utwór, tym ta świadomość, że już nie ma wyjścia i że sięgnęła dna, dociera do niej - pod koniec nie ma już udawania przed innymi oraz samą sobą, jest tylko rozpacz, żal, wściekłość i bezradność.

Draco Maleficium

http://www.youtube.com/watch?v=X7pGhAgtRVM - Ojojoj... tu chyba nikt z twórców nie miał wątpliwości, czy Nick jest gejem, czy nie... XDDDD

EDIT: Przejrzałam sobie ten temat jeszcze raz i tym razem pełniej mogę odpowiedzieć na pytanie Mateua odnośnie tego, czy SPOILERCarmen umierała w wersji londyńskiej po L.A. Otóż owszem, ale nie było to tak, jak u nas, śmierć zaraz po utworze: koniec piosenki, bach, leży. Nie. Jej śmierć nie była pokazana, jedynie wspomniana przez Schloma na koniec, zatem "zaćpanie się" tak skrajne nie było wymagane Smile

END SPOILER