Spekulacje obsadowe

Enid

Gupia jesteś, dwa dni temu nie było, jutro mają już zmieniać?

Huhuhuuu, zaraz pęknę Very Happy

Kuncyfuna

Po tych dwóch Franiach przydałoby się coś nasmarować..więęc..

Już teraz nie mam wątpliwości, że Kocur jest moim Frankiem jedynym i nie sądzę, żeby ktokolwiek mi się bardziej spodobał. Te dziecinność, rozbiegane oczka ("dajecie mi kamienie - ja kamienie zmienię w duszy wybawienie"), mimika, gesty.. no wszystko. Wokalnie może nie jest rewelacyjny, ale mi jego barwa idealnie pasuje do klimatu spektaklu. Dziadek jest dla mnie zbyt poważnym Frankiem. I jego barwa tak mi średnio pasuje w tym spektaklu, chociaż technicznie jest lepszy.

Co do Beatrycze. Po przeanalizowaniu Ani i Gosi, stwierdzam iż Gosia jest moją Beatrycze. Wokalnie napewno bardziej mi się podoba, aktorsko trochę też, chociaż jest parę scen, gdzie wolę Anię.

Klara.. Mariola Kurnicka jest dla mnie trochę bezbarwna, ale momentami (niestety niezbyt licznymi) śpiewała przeeślicznie! Gdyby tak śpiewała cały czas, to ochhhh. Fakt, faktem.. Była bardzo nierówna i wlaściwie ciężko ją ocenić po tym jednym spektaklu. Dorota wokalnie może nie była jakaś rewelacyjna (chociaż śpiewała bardzo ładnie), ale aktorsko bardzo mi się podobała (Skowronek to mistrzostwo po prostu!).
W sumie ciężko mi powiedzieć którą Klarę lubię najbardziej. Na chwilę obecną chyba Dorotę, ale marzy mi się Klara ze zmixowanym aktorstwem Natalii i Doroty oraz wokalem Marioli, tym z jej najlepszych momentów.

Draco Maleficium

To Ty w ogóle miałaś jakieś wątpliwości co do Franka? Wink

Stwierdzenie, że Łukasz jest "zbyt poważnym" Franciszkiem, chyba nie jest do końca dokładne - chociaż rozumiem, co chcesz przez to powiedzieć, bo kontrast między intepretacją jego a Kocura jest bardzo widoczny. Kocur jest dla mnie Frankiem nieco obłąkanym - fanatykiem wręcz, co widoczne jest w jego spojrzeniach i mimice, zwłaszcza w drugim akcie. To jest Franciszek, który poświęca się całkowicie swojej idei i jakby gubi po drodze własne człowieczeństwo, tak bardzo zapatrzony jest w swój wielki cel. Nie mówię przy tym, że jest nieludzki - ale po trzech spektaklach kocurowych odniosłam wrażenie, że jego Franciszek jest człowiekiem opętanym ideą aż do skrajności, co przeraża, a jednocześnie zachwyca, bo przy tym wszystkim Michał zachowuje mnóstwo uroku i dziecinnie rozbraja swoją prostotą, pasją, uśmiechem ( Wink

) To piękna interpretacja i oczywiście jak najbardziej wspaniale poprowadzona, bo Kocur aktorem jest wspaniałym i u niego to wszystko wypada cholernie wiarygodnie. Nie wiem, czy ktoś jeszcze mógłby zagrać Franciszka na jego sposób i pozostać przy tym tak naturalny. Kocur fenomenalnie gra oczami, mimiką, małymi spojrzeniami czy gestami, i jego postać pamiętam właśnie tak. Może teraz coś się zmieniło, chociaż z tych trzech spektakli, które pamiętam, jego interpretacja pozostawała taka sama za każdym razem i niewiele się zmieniało w jego grze.

Łukasz natomiast... Ba, nie mam pojęcia, co napisać, bo jest tego tyle, że trudno ułożyć w logiczną całość. Franciszek Dziadka jest na pewno subtelniejszy, chociaż nie powiedziałabym, że poważniejszy - może dojrzalszy to lepsze określenie? Bardziej świadomy, bardziej ludzki, mniej skoncentrowany na Celu a bardziej na tym, co dzieje się wokół niego i - zwłaszcza w drugim akcie to widać - na rozpaczy, że nic na to nie może poradzić. Wydaje się bardziej ufny w moc Boga i jednocześnie nieco bardziej spokojny w radości zewnętrznie, bo jego ta radość przepełnia od środka, co widać w jego oczach i ogólnym podejściu. To po prostu szczęśliwy człowiek, który znalazł swoje miejsce w życiu i który chce podążać tą drogą. Jeśli chodzi o rozpacz, to widać, jak - coraz bardziej na próżno - wygląda pomocy od Boga, jak cały czas stara się podążać za Nim nawet, kiedy wszystko wokół niego się sypie i kiedy zostaje sam, targany rozpaczą, wątpliwościami, kiedy czuje się zdradzony i osamotniony. Jest to mniej święty, mniej fanatyk, a bardziej człowiek w gruncie rzeczy kruchy, słaby, który jednak próbuje znaleźć w sobie siłę. Co dość zabawne, w samej scenie "Drogi Krzyżowej" obaj panowie jakby się zamieniają - Kocur poważnieje, jego "dzikość" zanika, staje się bardziej chłodny, ironiczny nawet w niektórych momentach, a jego rozpacz jest bardziej kontrolowana; Łukasz natomiast zaczyna wtedy naprawdę szaleć, wnikać głęboko, wydobywać tłumione dotąd żale, słabości, przyznaje się otwarcie do własnych domniemanych błędów i rozpacz, jaka go wówczas ogarnia, niesie dewastację. Ich relacje z innymi postaciami też są zupełnie inne, ale ufff, gdybym miała jeszcze i o tym się rozpisywać, to by wyszedł długaśny elaborat. Może zostawię to na następny post.

Jeśli chodzi o wokal, tu moje zdanie każdy zna i powtarzać się nie będę - barwa głosu Michała z kolei mi nie pasuje, a chociaż w "Dzięki" i "Kamieniach" jak najbardziej jest na miejscu i cieszy, tak we wszystkich innych scenach bardzo brakuje mi... no, chyba głębi, dojrzałości dźwięku, którą Łukasz ma opanowaną do perfekcji. Tu częściowo leży siła Dziadka - w operowaniu głosem, bo naprawdę ma się czym posługiwać i robi to do granic możliwości. O ile płacz Kocura wygrywa u mnie zdecydowanie, o tyle Łukasz nadrabia modulacją i grą głosem. I właściwie cieszę się, że są te różnice między nimi - w interpretacji, ale nie w poziomie, bo poziom obydwaj trzymają naprawdę wysoki i moim zdaniem jest to czysto kwestia preferencji w interpretacji takiej a innej. Ja wolę wersję Łukasza, bardziej do mnie trafia, ale to tylko i wyłącznie kwestia gustu, jak już nieraz podkreślałam.

I... dalej nie napisałam wszystkiego, co chciałam napisać, ciągle jeszcze nowe rzeczy przychodzą mi do głowy. Ale to może na inny raz.

Kuncyfuna

Dobraaa.. źle się wysłowiłam Razz

Nie miałam żadnych wątpliwości, ale teraz tylko się utiwerdziłam w tym, że Kocur jest dokładnie takim Frankiem, jakim ja sobie Franka wyobrażam.

Draco Maleficium

Kuncyfuna

Draco Maleficium

Oj, kochana, chyba mnie nie zrozumiałaś w niektórych kwestiach Smile

Ad 1.) Te nieszczęsne interakcje z bohaterami:
Częstowania chlebem nie widziałam jak dotąd, chyba Michał wprowadził to dopiero od października, także nie wiń mnie, żem tego nie wymieniła Razz

Ja nie mówię, że Kocur się nie integruje z innymi i że "tego" NIE robi, chodzi mi o to, że Dziadek robi to BARDZIEJ - u niego te interakcje są bardziej widoczne, i znowu, ze spektaklu na spektakl jest trochę inaczej, głębiej, z nieco innym podejściem. Jeśli chodzi o spojrzenia, to Kocur zawsze łamie mi serce w dwóch momentach: kiedy patrzy w milczeniu na ojca tuż po "Ojcze nasz" w scenie sądu oraz kiedy patrzy na Beatrycze w "Deo Gracias" - ale brak tego u Łukasza mi nie przeszkadza, bo on gra te sceny zupełnie inaczej, chociaż równie wiarygodnie. On też ma Spojrzenia, tylko... inne Wink

Ad. 2) Ja nie wiem, która interpretacja jest "bliższa" Franciszkowi - bo obydwie mają w sobie mnóstwo elementów, które widziałabym u tego świętego. Każdy z nich poszedł w innym kierunku, a jednak zachowuje ducha franciszkanizmu - bo z jednej strony, owszem, Francesco był skupiony na celu oraz był wielkim indywidualistą, ale czy był przy tym zamknięty na ludzi? Nie wydaje mi się. Michał nie jest zamknięty na ludzi, jednak o wiele bardziej skupiony na Bogu, Łukasz natomiast ma te interakcje żywsze, a jednocześnie nie traci Boga z pola widzenia i ciągle o Nim myśli, ucieka się do Niego, jednocześnie brnąc bardziej w człowieczeństwo Franciszka niż jego fanatyzm czy świętość. Także nie chcę roztrząsać, który z aktorów jest bardziej "franciszkowy," bo obaj są, tylko że każdy na swój własny sposób. I nie myśl, że swoimi postami atakuję Michała - w żadnym razie! Ja po prostu opisuję, jak JA widzę jego grę, jego postać, jak to odbieram. Nie mówię przy tym, że mi się nie podoba Smile

Ad. 3) Oczywiście, że tak jest! Wink

Każda z nas patrzy tam, gdzie chce, ja na spektaklach kocurowych też większą uwagę zwracam na drugi plan, a z kolei nie mogę oderwać oczu od Łukasza. Jednocześnie jednak staram się wychwycić grę obu panów raczej obiektywnie, a czy mi wychodzi, czy nie, to inna sprawa. Cały czas podkreślam, że to moja subiektywna opinia, chociaż jak porównywałam z Sedzią Obiektywnym (Goldi Wink

) to przyznała mi rację w niektórych rzeczach, a wiesz, że jej oba Franki podobają się tak samo.

O wokalu dalej nie ma co dyskutować, bo już się tylko powtarzamy Smile

Co kto lubi, tyle.

Ale nam dyskusja wyszła... Może wypadałoby teraz napisać coś o paniach, a może ktoś się jeszcze włączy do naszego frankowego dyskursu?

Kuncyfuna

Dobra.. i tak nie mam z Tobą szans w takich dyskusjach Razz

I to jest niesprawiedliwe!! Razz

Nie myśl, że ja myślę, że atakujesz Kocura.. Kochana..zbyt dużo razy się z Tobą sprzeczałam na ten temat.. Smile

Fajnie tak się czasem pokłócić.. I tak na końcu wychodzi, że żadna nie przkonuje żadnej i i tak każda z nas jest zapatrzona w swojego Franka i o.

guitarman

O MÓJ BOŻE! Byłem wczoraj na Franku 3 raz, ale poprzednie 2 razy bylem na dziadku, bo z tego co mowicie jest "lepszy". NIC Z TEGO! Kocurek tak mnie zachwycil, ze jak wyszedlem ze spektaklu to nie moglem oddechu zlapac. COŚ CUDOWNEGO! Dziadu, no coz... no on ma glos ale roli to on stworzyc nie potrafii, a Kocurek jest poprostu idealny do tej roli, potrafii tak idealnie stworzyc role, ze wpadasz w wir spektaklu. Teraz moge powiedziec, ze wole Kocurka w 90 % Bardziej. No idealny!

Enid

Sam widzisz jak bardzo zdania są podzielone Smile

Ja byłam w piątek i sobotę, i powiem wam że też powoluśku skłaniam się bardziej ku Kocurkowi.
Genialnie zagrał ostatnio, szkoda tylko tych wszystkich chryp, niedociągania, wycia i w ogóle problemów z głosem, ten musical jest, kurczę, w całości śpiewany...

Najchętniej oglądałabym dwóch naraz i porównywała. Smile