Ulubiona scena

Enid

Właściwie Róże na śniegu tak naprawdę widać dopiero z daleka, wtedy dopiero robią wrażenie...

Karolinka · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 27 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Enid

No właśnie, właśnie, cały urok tej sceny polega na grupie oświetlonych sióstr na pierwszym planie, rozpaczającej Beatrycze jako narratorze i przyćmionych postaciach Franka i Klary, to naprawdę wygląda jak wspomnienia B., warto na tę jedną scenę popatrzeć z balkonu...

wilhelmina

Po pierwszym razie najbardziej podobały mi się droga krzyżowa oraz ścinanie włosów. Ale myślę, że dałoby się tego stanowczo więcej znaleźć Smile

Kuncyfuna

Przed sekundą (słuchając Franka) uświadomiłam, że kocham sam początek. Szczególnie te pierwsze pare taktów muzyki. Wtedy zawsze od razu zmienia mi się nastrój i ogolnie czuję się tak jakoś dziwnie. Uwielbiam to uczucie.

Draco Maleficium

Już wcześniej o tym pisałam - KOCHAM te chwile tuż po podniesieniu kurtyny! Te pierwsze dźwięki pianina, stopniowe zapalenie się światła... Ilekroć tego słucham, wręcz czuję zapach unoszący się ze sceny, czuję ten lekki chłodek i dreszczyk oczekiwania. Jedna z najpiękniejszych scen otwierających w musicalu ogólnie, moim skromnym zdaniem.

Cherie

Jedyną sceną która mi się w tym spektaklu podobała to ostania. Chodzi mi o scenę taj jakby spowiedzi.

Czemu

A ja na Francesco byłam tylko raz i to już dawno, ale szczególnie zapadła mi w pamięci jedna scenę, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie i to była Droga Krzyżowa . Ten klimat takiej tajemniczości , wspaniała muzyka! Wspaniałe Smile

Kuncyfuna

Właśnie sobie uświadomiłam, że z każdym spektaklem zaczynam bardziej lubić i doceniać sceny, na ktore wcześniej nie czekałam. Z resztą to chyba też zależy od wykonania danej sceny w danym dniu.

No i do moich ulubionych (ale nie najulubieńszych) scen dołącza wojna i sąd (tym bardziej jeśli jest tak zagrana jak w sobotę!!)

Draco Maleficium

Sąd zawsze był jedną z moich ulubionych scen :---> I nie, wcale nie z oczywistego powodu. Po prostu ten ładunek emocjonalny jest niesamowity, za każdym razem. A wojna - czego tu nie lubić? Choreografia jest zabójcza, takoż muzyka, a jak do tego dodać gromkie panów okrzyki w stylu "Hu-ha!!" i przerażone minki, plus jeszcze drżące dziko kolana, to wychodzi cudmiód.

Moja ulubiona scena to ta od podniesienia kurtyny do oklasków, wiem, powtarzam się, ale nic bardziej odkrywczego po głębszej analizie nie mogę wypocić Wink