Lektury

Kuncyfuna

Probowalam w piątek czytać tą Boską, i po 16 stronach mam dość. Jak dla mnie zbyt dużo tam symboli, przypisów etc. Nie dość, że z samej treści niewiele rozumiem, to jak jeszcze co chwilę mam odrywać się od treści, żeby czytać przypisy, albo zastanawiać się co dany wyraz symbolizuje, zapominam o czym czytałam wcześniej i znowu jestem w punkcie wyjścia.

Walę to, idę czytać streszczenie Razz

Findurka

mi te symbole sprawiały największą radochę Smile

no i słodka świadomość, ze autor to wszystko tak zagmatwał a ja jednak wiem mniej więcej o co chodzi Razz

może się jeszcze kiedyś do boskiego Dantego przekonasz.

Kuncyfuna

Mi nie sprawiają radochy, bo nic nie rozumiem Smile

Ale kto wie.. Za jakiś czas może spróbuję zajrzeć znowu..

ola

dla mnie było to okropnie nudne. nie podobało mi się.

Kuncyfuna

Przeczytałam streszczenie i zrozumiałam niewiele więcej Razz

Draco Maleficium

Ludzie, pomocy. Chyba po raz pierwszy spotykam się z czymś, co mnie absolutnie pokonało. "Epicoene, or The Silent Woman" Bena Jonsona to tortura. Mam to przeczytać na poniedziałek na Teatr, a chociaż sztuka jest krótka, to męczę się z nią od wtorku; normalnie przeczytałabym coś tej grubości w parę godzin. Ale to jest tak niemiłosiernie... nudne! I bez większego sensu. Chociaż rozumiem słowa na papierze, to nie mają one dla mnie żadnego sensu; fabuła nie ma sensu; bohaterowie też nie i tylko kiedy jeden z bohaterów zaczyna wielce elokwentne - szowinistyczne - monologi o naturze kobiet czy seksualności to nabiera jakiegoś polotu; ale zaraz potem zaczyna się "intryga," która wg mnie kompletnie nie trzyma się kupy. Trudno jest mi sobie wyobrazić, że autor, którego poznałam już wcześniej przez jego poezję, był w swoim czasie bardziej podziwiany, niż Shakespeare i Donne i pewnie Marlowe razem wzięci. Jak dla mnie to tylko pusta paplanina bez ładu i składu i zaraz muszę wrócić do lektury. Ratunku...

wilhelmina

A to ci dopiero! Przecież Jonson napisał fenomenalną sztukę - ,,Volpone". Ale w sumie wszelcy twórcy tamtych czasów mieli dwie twarze - z jednej strony pisali coś tak genialnego, że szczęki opadały, a z drugiej strony często pojawiały się zawiłe dziwolągi. Jesli nie czytałaś, polecam Ci Draco "Volpone", co byś nie zwątpiła w pana Jonsona Wink

Draco Maleficium

"Volpone" jest w antologii, z której teraz skorzystam, więc może dam mu jeszcze jedną szansę - do trzech razy sztuka Wink

Ale póki co utknęłam w czwartym akcie i jeszcze piąty przede mną i póki co ledwo otworzę książkę, odkładam ją parę sekund później...

Może po prostu niedouczona jestem, że nie potrafię docenić Wink

wilhelmina

Życze więc powodzenia w dotrwaniu do końca Wink

ja tylko dodam, że w tym roku mam tak tragiczne powieści, że każdą chętnie bym ominęła Sad

o matko... same cegły. i opisy... te wredne opisy... Sad

Kuncyfuna