Ulubiona scena

ola · Wysłany: Nie 21:50, 07 Mar 2010 Temat postu: Ulubiona scena

jakie są wasze ulubione sceny..?

moje chyba wszystkie, najmniej ulubiona to ta z kapeluszami i z dymem.

Mateuo · Wysłany: Nie 22:57, 07 Mar 2010 Temat postu:

Wszystkie oprócz sceny z profesorem Geistem.

polajda · Wysłany: Pon 7:59, 08 Mar 2010 Temat postu:

ja tak samo...

brutus · Wysłany: Pon 8:45, 08 Mar 2010 Temat postu:

Nie lubicie tej sceny? Smile

Mi osobiście strasznie się podoba śpiew Richtera tam.

ola · Wysłany: Pon 13:23, 08 Mar 2010 Temat postu:

Śpiew mi tez się pdooba, chodzi o to co dzieje sie przed spiewem, przynajmniej mi.

Mateuo · Wysłany: Pon 14:43, 08 Mar 2010 Temat postu:

Piosenka jest ok, ale to co przed nią mnie sie nie podoba.

margo · Wysłany: Pon 15:23, 08 Mar 2010 Temat postu:

Ta scena jest w ogóle specyficzna, taka oderwana od reszty, a przeskok ze świata realnego (pomijając całe ulalkowienie etc., sama historia jest dość normalna) do jakiejś kompletnej fantastyki i dywagacji na temat chemii związków wodoru jest... no, dziwny. W dodatku śmierdzi Razz

Poza tym mnie faktycznie trochę dłużyła się rozmowa Gesita z Wokulskim, ale nie nazwałabym przez to sceny najmniej lubianą. Zwłaszcza, że późniejsza piosenka rzeczywiście jest świetna Smile

Ulubione sceny ciężko by mi było teraz wymienić, łatwiej by było chyba z piosenkami. A najmniej lubię póki co pierwszą piosenkę Izabeli. Bynajmniej nie chodzi mi tu o wykonanie etc., tylko wkurza mnie ta scena, bo nie wiem o co w niej chodzi i wydaje mi się niepotrzebna i od czapy Razz

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 16:40, 08 Mar 2010 Temat postu:

Ulubione, tak, jak mi to przychodzi do głowy:

- rozmowa-recytacja Wokulskiego i Rzeckiego o portmonetce, którą chciała wziąć Izabela - za podkład muzyczny, atmosferę i panie kręcące się w tle
- kolacja u Łęckich - klimat hipnotyczno-odrealniony...
- cała scena z Suzinem - a bo takie to pocieszne i wesołe
- rozmowa w kościele - i znowuż, klimat, pozytywka...
- scena otwierająca, aż do końca piosenki subiektów
- wyścigi konne
- licytacja - i tu z naciskiem, za odjechanie wampirzą atmosferę, która mi się osobiście bardzo kojarzy z "Wiecznością", za utwór prosty jak drut, który się niemiłosiernie wkręca, za wszystkich aktorów i za chór, który z każdym refrenem rośnie, rośnie, rośnie, aż po plecach lecą ciarki
- ciąg scen z Rossim - za Krzysia Żabkę, boską muzykę w tle i fangirlowo-teatralne skojarzenia Wink

- "Czy pan to widzi" - coś ślicznego

... I to będzie na tyle, jeśli nie chciałabym wypisać większej części spektaklu i wymieniać po piosenkach, na co jest przecież osobny temat Wink

Jeśli natomiast chodzi o scenę z profesorem Geistem, to wg mnie ma ona naprawdę ciekawy klimat, ale poza tym, że wydaje się całkowicie oderwana od reszty przedstawienia - nagle jesteśmy wrzuceni do jakiegoś innego, dziwnego świata, ja akurat tego nie traktuję za zarzut, a właściwie atut - to jednak jest... za długa. Zarówno scena, jak i piosenka. Zarówno na próbie, jak i na premierze nie mogłam się właściwie doczekać, aż się już rozkręci i kiedy na animacji poleci sztabka, zresztą ten jeden efekt jest zachwycający. Podobny zarzut - za długie, przy tym wg mnie niepotrzebne - mam odnośnie sceny wspomnień Rzeckiego na początku. Nie jest on jako postać na tyle wyeksponowany w spektaklu, żeby tak obszerne potraktowanie jego przeszłości miało jakiś znaczący wpływ na fabułę i chociaż scena jest pocieszna, to dłużyła mi się i osobiście bym ją chyba wywaliła. Z piosenką o śnie Izabeli mam podobne odczucia do Margo.

polajda · Wysłany: Pon 16:44, 08 Mar 2010 Temat postu:

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 20:00, 08 Mar 2010 Temat postu:

Miałam się tu nie wypowiadać póki co.. Tzn do kolejnej Lalki Smile

No ale, jeśli chodzi o ulubione-najulubieńsze:

- początek: wyjście Żabki -> piosenka subiektów. Za klimat, świetną muzykę, ruchy subiektów, biegającego Żabka, doliczanie się kolejnych piw. Za wszystko tak właściwie.
- portmonetka: śliczna melodia, świetny klimat, kręcące się tancerki w tle (prześliczneee!) oraz zgrabne ujęcie zarówno niezrozumienia Wokulskiego przez Rzeckiego, jak i stosunku Wokulskiego do Łęckiej.
- "Hrabina zrobiła zamach stanu" - genialny utwór, genialna choreografia, świetny klimat. To zdecydowanie jedna z naaajulubieńszych.
- oba monologi Rzeckiego o marionetkach - tu głównie ze względu na tekst, który moim zdaniem jest piękny, mądry i w ogóle to zdecydowanie mój najukochańszy tekst z całej powieści. Oczywiście nie pomijając tego, że pan Sikora pięknie to gra.

I w zasadzie, jeśli mam nie wypisywać 80% spektaklu, to chyba tyle.