Phantom

Satka

A ja tam nie przepadam za wersją Kopita. Spektakl w Poznaniu mi się podobał, Ogórkiewicz śpiewał pięknie jako Phantom, ale całość to nie to. Daleko temu do Webbera, którego Upiór jest postacią wciąż intrygującą i o wiele bardziej przemyślaną, niż 'perski zbrodniarz' i baletnica opiekująca się dzieckiem. Sajko, widziałaś musical Webbera na scenie czy opierasz się tylko na nieszczęsnym filmie z 2004, który ze spektaklem ma zaskakująco mniej wspólnego, niż się wydaje? W scenicznej wersji jest powiedziane, że Mme Giry wcale nie 'wychowała' Erika, a on sam prowadził życie dość niecodzienne, dalekie od smęcenia w podziemiach Opery Wink

. O zbrodniarzu z Persji nie ma mowy, chyba, że masz na myśli postać Persa, która nie występuje w żadnym musicalu, a jest to poczciwy daroga Mazandaranu od Gastona Leroux.
No i ta porażająca, przepiękna muzyka w 'POTO' Webbera, którą pokochałam od pierwszego usłyszenia, co nie miało miejsca przy musicalu Kopita.

Jeśli jesteśmy w temacie TM w Poznaniu - czy ktoś widział tamtejszy "Kabaret"? Smile

sajko

(przypomniało mi się dlaczego nie lubię pisać na forach, nie potrafię komunikować się drogą pisemną)
Hm, nie chciałam w żaden sposób znieważać (czy cokolwiek xO) wersji Webbera (chociaż to że "byłam mile zaskoczona ze to nie było na podstawie Webbera" nie zabrzmiało zbyt dobrze, chodziło o to że bałam się że będzie to jakaś masakra na podstawie jego wersji, jakieś totalnie słabe cokolwiek (głupia nie pomyślałam, żeby sprawdzić stronę TM poznań))
no i powiem tyle jeszcze że bardzo lubię tę wersje (co prawda co do tej Webbera widziałam tylko film i wersje Romy (nie licząc jakichś urywków na youtube) ale cóż, może na londyn kiedyś przyjdzie czas) ale generalnie to uważam za wielką zaletę tej historii że jest jej tyle wersji i w sumie w (niemal)każdej można znaleźć jakieś ciekawe rozwiązania czy cokolwiek.

Findurka

Pytałam o scenę śmierci, bo była jedną z tych, w których nie umiałam powstrzymać śmiechu. Zupełnie nie odczułam tego wzmożonego tempa, o którym pisała sajko, coś się lekko ruszyło, ale machina zwolniła do zwykłego tempa za pomocą wyśpiewanego umierania.
Dialog Upiora z Ojcem Dyrektorem wyglądał mniej więcej tak:
U- Znałeś moją matkę?
O- Tak.
U- Kochałeś ją?
O- Tak. Jestem Twoim ojcem.
U- Domyślałem się tego.

W tym momencie nie wytrzymałam. Piosenka wyszła oczywiście świetnie, ale bardziej jak koncert niż spektakl. A już najbardziej rozbrajający był moment, gdy ludzie inspektora schodzą do lochów. Otóż gdy kończy się jego piosenka ojciec, który przed chwilą przytulał Upiora, śpiewał o swej miłości do jego matki i uderzał w melodramatyczne nuty- wstaje sobie beztrosko i zaczyna się nerwowo przechadzać po scenie. A postrzelony syn o własnych siłach doczołgać się musi do schodów. Jak dla mnie, co najmniej dziwne.

Satka

Kilka nagrań z poznańskiego Phantoma

http://www.youtube.com/watch?v=vmoiFYdO1OU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=9P9HeWL3nLs&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=WFTQkw4J6bY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=lceGUTdPgBA&feature=related