Upiór w operze

Draco Maleficium

Ten cytat "sex on legs" już chyba naprawdę na dobre wsiąkł w kanony fandomu Wink

Jeśli chodzi o MC, to mnie też trochę odstraszył, ale - jak już pisałam wcześniej - lepszy on, niż Steve Harley i rzeczywiście o roli Upiora mówi ciekawe rzeczy. Podobnie, jak inni, i te wypowiedzi są naprawdę ciekawe. Tylko... praktycznie nic o Bartonie, tak tylko sobie miga i tylko jedna z pań sarkała na Raoula. To właściwie jedyny niedosyt po tym dokumencie. Ale za to fragmenty prób Original Cast, zwierzenia dublerki Sary... rewelacja.

Kunc, dzięki za linki, chyba wiem, co będę robić przez ten weekend Very Happy

Satka

W pamięci mam jeszcze słowa Webbera w temacie około-harley'owym, gdzie autor podkreśla, że Upiór Opery nie ma być śmieszny. Boli, jak się spojrzy przez pryzmat tego, na co zezwolił w Warszawie. No cóż, i tak nic już nie zmienimy.
Steve'a, uchm, pominięto w tym dokumencie nie przez przypadek... Nie mam pojęcia, gdzie o tym czytałam/słyszałam, czy też kto mi to powiedział, ale prawdopodobnie przez wzgląd na to, że Steve'a nie ma między nami:-(.
Do dzisiaj POTO jest zjawiskiem, ale w tamtych latach to musiał być prawdziwy przełom. Moim marzeniem nie do spełnienia jest zobaczyć ten spektakl tam, w Londynie, w pierwotnej wersji, z oryginalną obsadą w latach osiemdziesiątych*.*.

Kuncyfuna

Satka

Draco Maleficium

Oglądam sobie właśnie Phantoma w wersji B-way, z Hugh Panaro i Sandrą Joseph. Właśnie skończyłam I akt. I... padam na kolana przed Panaro. Fenomenalny. Niesamowicie mocarny, dźwięczny, mroczny i wibrujący głos, charyzma, która wręcz uderza między oczy, prezencja, i na dodatek te gesty! No po prostu mhrauk. Sandra aktorsko świetna, wokalnie jednak trochę mi nie pasuje - jakby zbyt silne wibrato, głos nieco agresywny, brak mi tej słodyczy i dźwięczności, brzmi nieco jak automat do wydawania dźwięku - ale przynajmniej pełny i mocny. Zresztą cały zespół wspaniały i aktorsko, i wokalnie, czego zresztą można się było spodziewać, a nawet oczekiwać ze spokojem, że będzie na miejscu. Piękny balet, trochę delikatnych wstawek humorystycznych (niskie zaciąganie Piangiego w "Il Muto" - Shocked

szacun! I jeszcze ten gest w stronę Carlotty, mówiący "Czekaj, jeszcze chwilkę, zaraz skończę dźwięk, muszę się popisać" Very Happy

), jedna wpadka; Upiór nie złapał Kryśki w scenie z lustrem i dziewczę wylądowało na podłodze, wobec czego Upiór wziął narzutę z łódki i ją przykrył, ale scenę później Chris spała już na łóżku.

Właściwie to chyba zapomniałam już, jaki niesamowity klimat ma oryginalna wersja "Phantoma" i jaką magię w sobie kryje. Podczas Uwertury poczułam się prawie, jakby mnie ktoś przeniósł w czasie do 2005 - jakbym znowu siedziała na widowni Her Majesty's. Cudownie było móc przypomnieć sobie, jakie to jest wspaniałe, porzucić w kąt wszelkie non-replici i zanurzyć się we wspomnieniach. Bo to... wspaniałe jest, piękne. I ja chcę do Londynu Sad

Lecę oglądać drugi akt.

Kuncyfuna

No tak. Obejrzałam z tego I aktu ostatnie 3 minuty, w których Upiór śpiewa góra przez półtorej i już w tym fragmencie pokazał klasę. Głosisko rzeczywiście ma potężne. Ja chcę TAKIEGO Upiora!!!

Draco Maleficium

... Jednak na drugi akt trzeba chyba troszkę poczekać, łeee, a już się napaliłam. No nic. Wezmę się za pojedyncze fragmenty.

Ja też chcę TAKIEGO Upiora!

EDIT: Nie ma drugiego aktu z Hugh i Sandrą, za to jest z moją ulubioną londyńską obsadą, JOJ, Rachel i Oliver Thorton: http://www.youtube.com/watch?v=r3sy8WTZmpM

Kuncyfuna

Obejrzałam ten I akt wersji Broadwayowskiej. Właściwie to moja pierwsza tak duża styczność z wersją replica i muszę powiedzieć, że bardzo mi się podoba. Mimo, że może jest mniej nowoczesna od naszej boskiej non-replici, to tutaj przynajmniej wszystko jest zachowane w jednym stylu: kostiumy, scenografia etc. U nas są z tym kłopoty.
Obsada oglnie w porządku, poza Krychą. Upiór ma głosisko potężne, czasami lekko mi nie pasuje aktorsko, ale ogólnie bardzo dobrze. Bardzo podoba mi się Carlotta (bosko śpiewała do głowy w Hannibalu) i Ubaldo (wspomniane przez Dracze Il Muto). Raoul jest mi właściwie dość obojętny. Nie rzuca się w oczy i może dobrze, bo gdyby się rzucał to prawdopodobnie byłby przeslodzony. A tak jest w sam raz. I ładnie śpiewa. No i Krycha. Mi się nie podoba ani trochę. Aktorsko mnie nie przekonuje, a wokalnie to uch. W dołach beczy jak koza, w górach mniej, ale i tak nie brzmi to specjalnie ładnie. Nawet wokalizy miała brzydki, chociaż przynajmniej słuchając jej nie martwiłam się, że nie wyciągnie, albo że się zatnie w połowie. Jeszcze podoba mi się Meg. Może też nie jest specjalnie widoczna, ale ładnie śpiewa. I nie ładnie, jak na tancerkę, tylko ładnie w sensie ładnie Smile

Co do pozostałych rzeczy. Muszę się pozachwycać baletem! Jest przepiękny i ubolewam nad tym, że tak go mało. I jeszcze kwestia upadku Kryśki na ziemię. Jak tak się przyglądałam, to mi to wyglądało, jakby Upiór wcale nie mial ochoty jej łapać. Nawet nie stał w pozycji sugerującej chęć złapania..

Ogólnie replica mi się podoba, nawet bardzo momentami i pewnie za jakiś czas sobie włączę II akt.

Draco Maleficium

Bo z tym łapaniem to była moja wina - naoglądałam się JOJa i on łapie tę Kryśkę, ale teraz zdałam sobie sprawę, że ona chyba jednak głównie pada na ziemię i łapanie jej nie jest stałym elementem. Chyba zależy od danego miejsca czy Phantoma, bo Rachel tak się ustawiła, żeby i łapać ją było łatwiej.

No właśnie... naoglądałam się tej wersji londyńskiej, najpierw drugi akt, potem pierwszy, nie mogłam się powstrzymać. Pod koniec II aktu miałam wilgotne oczy - ba, ja się zwyczajnie poryczałam i siedziałam przed ekranem prawie że przyklejona nosem do monitora. Co z tego, że nagranie amatorskie i czasami widać czarne plamy (poza tymi momentami jakość bardzo ładna), co z tego, że na samym początku Uwertura się zacięła i przez parę sekund trwała bardzo niezręczna cisza - ten klimat! Ta piękna opowieść, to niesamowite aktorstwo (JOJowi to ja chyba pomnik postawię), te przepiękne, dźwięczne głosy, które są jak pieszczota dla ucha... No i niesamowite kostiumy, które po prostu uwielbiam, światła, które wydobywają klimat wiktoriańskiej opery i klimat lamp gazowych a nie Disneyland... Całość jest po prostu niesamowita i jachcęjeszczeraz. Właściwie podobali mi się wszyscy - nawet Raoul, którego ogólnie nie lubię, nie wadził mi specjalnie, po prostu sobie był. Dramat Christine i Upiora rozgrywający się na pierwszym planie pochłonął mnie całkowicie. To zapis ostatniego występu Johna Owena-Jonesa w tej roli i uważam, że dał taki popis, że klękajcie, narody. Jego "Stranger than you dreamt it" pewnie będzie mnie straszyło w nocy. Żałuję teraz bardzo, że nie ma żadnego nowego Cast Recording z wersją angielską, bo OLC czy Colm Wilkinson z Kanady niekoniecznie mnie satysfakcjonują do końca.

Draco Maleficium

Kto jest ciekawy MOTN Tomka Steciuka, ręka w górę!

http://www.youtube.com/watch?v=UlDyPWlE1fU - pokaz WAMu, nagrane przez Napi z forum TW.

No i cóż... bardzo byłam ciekawa jego wykonania, obejrzałam, posłuchałam, zawiodłam się, liczyłam na duuużo więcej. Żaden z naszych Upiorów najwyraźniej nie jest w stanie zaśpiewać tej piosenki tak, żebym się nie czepiała. Jak mnie drażni to ucinanie dźwięków i "upopowienie" melodii... Evil

Myślałam, że to tylko Damian tak ma, ale widać tu że jest to bardziej "odgórne." Mam ochotę kogoś uszkodzić i to wcale nie jest Steciuk.