Huśtawki nastrojów

Enid

Banan wielce efektownie rozplaćkał się na wszystkim co miałam w plecaku, a więc na moich nowiutkich książkach, na moim jedynym zeszycie, na portfelu, na dokumentach, na empetrójce, i ogólnie mocno bananowo i śmierdząco-klejąco jest w plecaczku.
Dostałam jedynkę... z polskiego!
Wszyscy dziś na mnie wrzeszczą.
I zgubiłam bilet na Franka...

Nienawidzę dzisiejszego dnia. I bananów.

Alagashka

Hm.
Mam... nieco dość.
Boli mnie oko, baba od wuefu jest wredna, niemiła i nie rozumie, że jak dopiero co wyszłam z choroby, to nie mogę ćwiczyć, mama gotuje coś, co to ma być dla psa, ale i tak nie zmienia to faktu, że śmierdzi przeokropnie.
Z drugiej strony wróciłam na starego, dobrego PBFa o TW...
Chyba będę chora.

Kuncyfuna

Żle się czuję, boli mnie głowa, mam dużo nauki, jest brzydka pogoda no i... suuper... Sad

CHCĘ DO GDYNIII!! Sad

Draco Maleficium

Nie mogę spać. Nie mogę po prostu. Za dużo myśli, za dużo bagażu, za dużo emocjonalnego wyczerpania... Za dużo. Chcę być w domu, rozpaczliwie chcę, żeby wszystko było tak, jak jeszcze parę miesięcy temu. Chcę do domu. A przede mną jeszcze trzy miesiące do Świąt... Boże, jak ten czas się dłuży. Nie powinnam o tym myśleć, powinnam skupić się na tym, co teraz: że trzeba zrobić zakupy, postarać się o coś na obiady na nadchodzące dni, przygotować się na tutoriale i wykłady, może zacząć pracę nad esejem - ale nic nie poradzę, wszystko przypomina mi o Polsce i czuję się... nie jak ja, tak dziwnie.

No i kurcze blade, łzy jednak ciekną. Nie lubię takich chwil, jak bardzo nie lubię.

Przepraszam Was, kochani, ale tęsknota... Ech, nieprzyjemna sprawa. I pomyśleć, że jeszcze półtora roku temu Szkocja była moim marzeniem i planem tak solidnym, jak mur beton. A teraz, kiedy tu jestem, nie czuję, jakby to była nagroda - a wręcz przeciwnie.

To pewnie minie. Na pewno. W końcu się zadomowię i za dnia próbuję sobie wmówić, że czuję się dobrze, żeby zagłuszyć tą tęsknotę. I w zasadzie jest dobrze, nie powinnam narzekać. Ale potem przychodzą chwile takie, jak ta, kiedy już nie mogę, kiedy muszę się przełamać. A jestem tu dopiero dwa tygodnie. Trzeba być silną i brnąć do przodu...

Vi ^^

Jak tak ma wyglądać każdy dzień, to dziękuję bardzo- rezygnuję.
Dziś zjadłam dwa opakowania gum miętowych i trzy tabletki i ... nic więcej. Boli mnie głowa i brzuch, chce mi się rzygać.
Ksiądz, który prowadzi ‘nauki’ do bierzmowania się na mnie uwziął i każdy przykład, który przytaczał musiał poprzeć moim imieniem i pierwszą literą z nazwiska. Dziś się opanowałam i tego nie skomentowałam (tylko dlatego, że ten ksiądz uczy w szkole, w której uczy także moja mama), ale następnym razem (jeżeli takowy się pojawi) będzie źle… ze mną, bo mnie pewnie z bierzmowania wywali. Dodam, iż tylko moje imię zapamiętał, tzn. przekręca je, tak jak to robi prawie każdy, ale ja już jestem przyzwyczajona, że imię Wiktoria jest dla niektórych trudne do wymówienia.
Codziennie muszę chodzić do kościoła- chyba będę święta. Tzn. i tak mam w tym kościele (tzn. kapliczce, która ma może 5x10 metrów) tyle nagrzeszone, że przy najbliższej spowiedzi (jutro- obowiązek kandydata do bierzmowania) odejdę od konfesjonału po trzydziestu minutach.

O! Już mi lepiej.

Kuncyfuna

A ja padam na ryjeeek, ALE.. jutro nie idę do szkoły hyhy.. no i jutro będzie "ten dzień w którym spełnią się moje marzenia!" Razz

Achh.. nie mogę się doczekać.

A póki co zakochałam się w jednym utworze z Chorusa i ja chcę to zobaczyć!!!

Draco Maleficium

Masakra. Jestem w kawałkach i ciągle się sypię. Przez cały dzień nie płakałam, nie czułam się nawet aż tak przybita, tylko co chwilę zerkałam na zegarek myśląc o tym, co się w tym czasie dzieje tam, tam... A kiedy po dziesiątej wróciłam do domu, odpaliłam komputer i wymieniłam ledwie parę zdań z Kunc na gg, zaczęłam ryczeć i to tak, że nawet teraz, do trzeciej nad ranem, nie mogę przestać; jak się uspokajam, za chwilę znowu zaczynam. Przepłakałam całe "PS, I love you," zjadłam całą czekoladę, jaka mi została, i kurde, nic, nic. Cały czas ryczę. I nie wygląda na to, żebym szybko przestała.

A najgorsze jest to, że szłam dzisiaj do teatru w strugach deszczu, co przypominało mi nieodmiennie 1 marca 2008, Gdańsk-Gdynia - Kunc, nie pytam, czy pamiętasz, bo takich rzeczy nie zapomina się do końca życia... Ale teraz byłam sama, i po raz pierwszy mi to przeszkadzało, że nie miałam z kim wymieniać wrażeń na bieżąco, dyskutować o aktorach i kłócić się, co było lepsze, a potem iść do schroniska wspólnie z obowiązkową głupawką i śpiewać na ulicy...

Szlag. Chyba jeszcze szybko nie zasnę.

Kuncyfuna

Mam nadzieję, że już lepiej z Tobą ;*

A o marcowym deszczowym Franku nie zapomniałam i w życiu nie zapomnę! Wink

Hmmm.. jakaś zamulona jestem i wkurzona na komputer :/ I chcę na Franka!! Kurde.. jestem wkurzona na siebie, że "zmarnowałam" tego piątkowego Sad

Powrót do szarej rzeczywistości jest zbyt burtalny jak dla mnie.. Sad

Kuncyfuna

I oto jest jeden z tych dni, kiedy wszystko mnie denerwuje, nic mi sie nie chce, wszystko mnie przeygnębia, a włączenie Franka doprowadza do płaczu.. Sad

Chce weekend!

Vi ^^

Zacznę jak moja poprzedniczka:
Oto jest jeden z tych dni, kiedy czuję się bosko, super i nie wiadomo jeszcze jak ^^. Jacie.. nawet nie wiecie co się ze mną dzieję xD.
Dziś na lekcjach w ogóle nie mogłam się skupić (ciekawe dlaczego? Very Happy

), mimo to dostałam dwie piątki, ha!
Zbliża się... ^^

Edit: Chcę do teatru i mój chumor, który miałam dwam dni temu jest nieaktualny.