Strachy

Enid

Tak sobie myślę, czy też macie takie strachy z dzieciństwa przez idiotyczne historie waszych rodziców, jak w Strasznych dzieciach? Historyjki które miały sprawić że staniecie się grzeczni i mili, a przynajmniej będziecie siedzieć w spokoju przez jakiś czas?

Pamiętam, że jak chciałam wstać od stołu i iść się bawić, to w moim pokoju miał czekać Cygan żeby mnie porwać.

Kuncyfuna

Mnie rodzice nigdy nie straszyli żadnymi dziwnymi historiami. A jak nie chciałam jeść obiadu, to oni sobie szli do innego pokoju, a ja siedziałam tak długo, aż skończę xD Fakt, było to traumatyczne, ale nie da się tego za bardzo przełożyć na jakąś fascynującą straszną historię.

Koleżanka mi opowiadała, że jej rodzice mówili, że jak wciśnie przycisk "STOP" w autobusie, to pojazd się złoży w takie jakby małe pudełko i ich zmiażdży.

Findurka

"Nie gryź palców, bo Ci zgniją". (Nadal w stresie gryzę paznokcie, więc niewiele pomogło.)

Kuncyfuna

A to jeśli chodzie o obgryzanie paznokci mnie straszyli tylko tym, że kupią mi niedobrą, gorzką maść i będzie blee.

...chyba mam mało kreatywnych rodziców.

Karina

Mnie rodzice straszyli ze jak będe niegrzeczna to przyjdzie Dziad XD
Z perspektywy lat stwierdzam, że to kusząca wizja XD

Mateuo

Mnie rodzice odwozili do domu dziecka jak byłem niegrzeczny... Znaczy wsadzali w samochód i jechaliśmy pod dom dziecka a ja ich tam przepraszałem i błagałem o powrót do domu rodzinnego Very Happy

no i też mówili o jakiejś babie jadze. Sad

Draco Maleficium

Jeśli chodzi o moich rodzicieli, to największą groźbą była frustracja mamy (łatwo ją zdenerwować) i moment, w którym nakładała kurtkę, żeby "nas zostawić." Kuliłam się wtedy w kącie i obgryzałam panicznie paznokcie, głównie to jednak płakałam. Z tatą też tak parę razy było. I chyba większej traumy, niż właśnie te słowa "Idę sobie w cholerę, nie jestem wam potrzebny/a" nie było, bo oni nie praktykowali straszenia Cyganami czy innymi zmorami - zresztą, czym jest jakiś Cygan w porównaniu do perspektywy utraty któregoś z rodziców, a kiedy jest się małym, to wszystko traktuje się strasznie serio... Ach, jeszcze choroby, to też było w ich repertuarze, ale... no, Wkładania Płaszcza nic nie przebije.

Satka

Mnie nie musieli straszyć, bo sama wkręcałam sobie takie rzeczy, że do dzisiaj zawdzięczam sobie lęk przed otwieraniem zamkniętych drzwi, patrzeniem w lustro na to, co jest za mną i tak dalej... Razz

Z kreatywności moich rodziców pamiętam tylko tyle, że czerwone światełka punktowe na maszcie kopalni, obok której mieszkam, miały być czarownicą, która przyjdzie po mnie, jak będę rozrabiać Wink

Czemu

O, fajny temat! Mnie moi rodzice straszyli co najwyżej tym, że jeżeli będę biła ludzi to mi rączka uschnie i dopiero niedawno sobie uświadomiłam że to nie jest prawda Smile

Albo że przyjdzie baba/ dziad i mnie weźmie… Chociaż nie, ja byłam grzecznym dzieckiem. Za to mój wujek i brat mi wiecznie coś wkręcali np. jak jestem sama w pokoju to mój cień żyje własnym życiem. A część traumatycznych historii podobnie jak Satka sama sobie wymyślałam. Tak w ogóle teraz jestem sama w ciemnym mieszkaniu ,a przed chwilą czytałam artykuł o samozapłonach ludzi i oczywiście już mam czarne myśli Wink

.