Wersje zagraniczne

Kuncyfuna

Trailer z Beauty and the Beast - UK Tour.

Draco Maleficium

Było kiedyś więcej filmików z tego, Earl Carpenter ("mój" londyński Phantom ^^) grał tam Gastona. Ale wzięli i usunęli, a szkoda, bo oglądało się świetnie Sad

Draco Maleficium

Posłuchałam sobie dzisiaj wiedeńskiego PiBa. Ładne. Nawet bardzo ładne, nawet, jeśli Belle w "Belle" sprawiała niekiedy wrażenie, jakby się zapowietrzyła. Urocze głosy, aranżacje bardzo replicowe, chór brzmi naprawdę przepieknie, z mocą i elegancją, czyli tak, jak powinien (i to chyba jedyna rzecz, jakiej mi naprawdę brakuje w naszej wersji, bo po gdyńskim chórze spodziewałam się cudów, a na spektaklu naprawdę nie brzmią jakoś rewelacyjnie Sad

). Pewnie będę dośc często wracac do tego albumu.
Chyba po prostu lubię niemieckie produkcje.

philo

Rosyjska wersja... No nie mogę się powstrzymać... Jest po prostu bardzo rosyjska, moim zdaniem. Very Happy

Gościem bądź cz. 1
Gościem bądź cz. 2
If I can't love her
Beauty and the Beast
Finał

Mateuo

Obejrzałem tylko Gościem bądź i jestem zawiedziony. Myślałem, że nasze przy tym się schowa, a jest na odwrót Razz

Zachodnie Gościem bądź są faaaajne. Very Happy

brutus

Mnie i tak najbardziej rozbawia tam postać Bestii, bo ten aktor nie dość, że jest ucharakteryzowany na barana, to jeszcze śpiewa jak baranek Wink

tzn. w sumie to ma głos podobny do organisty w naszym kościele, ale nie jest to raczej powód do chwalenia się Laughing

poza tym momentami orkiestra gra tam tak jakby wiatr im rozwiał wszelkie partytury nut i próbują z pamięci coś odtworzyć i raz tego wychodzi więcej i głośniej, a raz mniej i ciszej Wink

Patriotycznie powiem, że wolę naszą wersję Razz

Kuncyfuna

Mateł, obejrzyj Bestię, obejrzyj Bestię!!!

Pod względem wizualnym ta wersja moim zdaniem jest przepiękna i marzy mi się taka Czajnikowa i taki zamek u nas. Jeśli chodzi o kwestie aktorsko-wokalne, to pierwsze moje skojarzenie jak zobaczyłam zachowanie Lumiera było takie: "chce zaciągnąć Belle do łóżka, a nie na żadną kolację". A Bestia.. yhmm.. no co ja mogę powiedzieć? Toż to wszystko widać, więc ja się już nie muszę odzwyać. Powiem tylko, że moja mina jak się odezwał pierwszy raz to było o_O połączone z chęcią roześmiania się. Także wizualnie jest cudnie, ale Bestią raczej pochwalić się nie mogą.

Mateuo

Na Kukola on się nadaje. Very Happy

Edit: [link widoczny dla zalogowanych]
Мадам де ля Комод - Madam de lja komod. xD

Mateuo

http://www.youtube.com/watch?v=xwrRh5gLmlY&feature=rec-HM-fresh+div - ale krejzole z tych Rosjanów.

Draco Maleficium

Obejrzałam sobie dzisiaj wersję niemiecką z Uwe Kroegerem, choć z jakiego miasta, tego nie jestem w stanie powiedzieć - i jest to chyba najlepszy PiB zagraniczny, jaki zdarzyło mi się oglądać, jeśli chodzi o obsadę - bo pod każdym innym względem jest to wersja replica, czyli kostiumy i scenografia, a także choreografia i ustawienie są identyczne, jak w pierwotnej wersji B-wayowskiej. Pod tym względem jak dotąd tylko nasza się różni od pozostałych (a przynajmniej wśród tych, które miałam przyjemność oglądać, jeśli nie liczyć zmienionych kostiumów w Berlinie czy Oberhausen ostatnio). Jest to wersja starsza, brak w niej "A change in me," które pojawiło się w spektaklu dopiero później, ale i tak oglądało mi się szalenie przyjemnie, jak już mówiłam, głównie ze względu na obsadę, która dobrana była znakomicie.

Bestia został moją ulubioną rolą Uwe Kroegera, tuż przed Kardynałem Richelieu - on był po prostu przekomiczny, wykorzystywał każdą chwilę, żeby wydobyć ze swojego bohatera komizm, świetnie pointował, celnie wyczuwał odpowiednie chwile na swoje kwestie, a już scena w bibliotece i zalotne machanie bioderkami przy wchodzeniu po schodach wywołały we mnie salwy śmiechu (a dzisiaj, w moim obecnym nastroju, to nie lada wyczyn). Pluszak, jak już został ochrzczony, to określenie, które pasuje tu idealnie, i w tym nieco mi przypominał Bestię-Wisłockiego, choć jeszcze bardziej szedł w stronę rozpieszczonego, wściekłego misia, podczas, gdy Sebastian jest Bestią mniej komiczną, a bardziej rozczulająco zagubioną. To dalej był bardziej Uwe grający Bestię niż Bestia, ale mimo to podobał mi się ogromnie i z każdym jego wejściem radośnie się uśmiechałam. No i ten Bestia jest zdecydowanie bardziej widoczny, niż w Baduszkowej, gdzie ta postać zdaje się nieco ginąć w tłumie. W wersjach zagranicznych jest on jednak bardziej... wyraźny, i w takim wykonaniu jeszcze bardziej. Nie będę porównywać go ze Steve'em Bartonem, obaj podobali mi się w podobnym stopniu, może jednak Steve nieco bardziej, bo i w chwilach wzruszających wywoływał we mnie pokłady emocji.

Belle - Leah Santos? - była najlepiej śpiewającą Belle, z jaką się do tej pory zetknęłam. Coś niesamowitego, z jaką ona lekkością i swobodą wyciągała prześliczne, klasycznie czyste, kryształowe wręcz góry, jak jej głos był mocno podparty, technicznie perfekcyjny, bardziej właśnie w stronę dobrej, klasycznej techniki, tak, jak uwielbiam właśnie tę partię najbardziej, i jeśli do tego dodać prześliczną barwę... Ach. Za to aktorsko nie pokazała właściwie nic takiego - była urocza, ujmująca, błyskotliwa, ale bardzo bajkowa i chyba za bardzo jestem rozpieszczona świetną kreacją Ani Urbanowskiej, żeby mi to teraz wystarczało.

Lumiere był drugą po Bestii gwiazdą tego przedstawienia, na tym nagranym przydarzyło mu się też parę zieleninek (wśród nich absolutnie wyróżniam "Cheriiiiiiiii!" wykrzyczane w pogoni za wkraczającą do zamku Belle i rozbrajający tekst do Babette w słynnej scenie "O nie, o nie/O tak, o tak!": "Ja nie mam rąk, ty nie masz rąk, cóż niby może się stać?" XD) W "Gościem bądź" szalał niesamowicie i reagował ujmująco na burzliwe oklaski widzów. Cogsworth też był uroczy, z klasą, z humorem, z wyczuciem, choć bardzo podobny do wszystkich innych Cogsworthów. Skoro już o tych panach mówimy, to warto wspomnieć o dwóch różnicach w prowadzeniu: w tej wersji panowie nie śmieją się wrednie z kolegów zamienionych w ściany i wycieraczki, zamiast tego wyliczają nerwowo te przykłady, bojąc się, że z nimi może się stać to samo; z nowej korbki (a raczej nakrętki...?) Zegara też się towarzystwo nie śmieje, tylko troskliwie próbuje mu pomóc, nie ma też tej rozdzierającej rozpaczy i podtekstów widocznych u naszych rodzimych Panów Zegarów. Wówczas odezwał się we mnie patriotyzm lokalny Wink

A jak już przy panach się zatrzymaliśmy, Gastąą był po prostu obłędny, pan miał wszystko, co trzeba: przede wszystkim imponującą budowę, do tego wspaniały, mocny głos aż ociekający machismem, no i niesamowity talent komediowy. Lefou też bardzo fajny, zresztą panie Szafa i Czajnikowa też świetnie zagrane i przepięknie zaśpiewane. Babette w niczym im nie ustępowała. No i Podfruwajki... XD Tu już patriotyzm lokalny wysiadł, ja jednak wolę, kiedy noszą prawdziwe, porządne sukienki i kiedy nie tarmoszą się ze sobą jakieś 15 minut Wink

Zresztą cały zespół był fantastyczny i chór brzmiał przerozkosznie i mocarnie.

Podsumowując, ja chcę na PiBa.