Broadway! :D

Draco Maleficium

Jak by nie było, mekka musicalowych maniaków. Miałam to szczęście odwiedzić ją raz w życiu, w piątej klasie podstawówki (sierpień 2001, tuż przed zniszczeniem WTC - byliśmy jednymi z ostatnich, którzy weszli na szczyt O.o). Do tej pory pamiętam ogromne wrażenie, jakie na mnie wywołała ta ulica - magia. Chociaż wtedy nie byłam taką fanką musicali, to te afisze, skrzące się wszędzie neony i kolosalne kolejki do kas dzień w dzień (najbardziej pamiętam kolejki po bilety na "The Lion King," BatB i... "Phantoma"- ciągnęły się wzdłuż całego chodnika!) przyciągały mnie niezmiernie i baaaardzo, baaaardzo chciałam pójść zobaczyć - cokolwiek, ale najbardziej właśnie Piękną i Upiora. A kiedy przechadzaliśmy się nocą po Broadwayu, z zachwytem oglądałam limuzyny ustawiające się wieczorem pod teatrem i masę elegancko ubranych ludzi, spieszących zobaczyć "Króla Lwa". Eksplozja kolorów, dźwięków i magii, magii, jeszcze raz magii. Byliśmy w Nowym Jorku niestety tylko tydzień, a plan był tak napięty, że o sztukach nie mogło być mowy (finanse też zrobiły swoje), ale przynajmniej raz w ciągu dnia MUSIELIŚMY po prostu przejśc przez Broadway, nie pozwalałam na inne trasy. I za każdym razem to samo wrażenie. Ach... Teraz, jak o tym napisałam, jakoś mi tak tęskno się zrobiło. Byłam tam, byłam tam. Nie do wiary wręcz. Chciałabym pojechać tam jeszcze raz, choć jeden jedyny, i zawitać do któregoś z teatrów...

Czy ktoś jeszcze miał tą przyjemność? Very Happy

Kuncyfuna

Jeszcze nie Razz

Mi jakoś Broadway się średno dobrze kojarzy.. Tzn marzę o tym, żeby tam pojechać (te plakaty, świtła, afisze..) ale jakoś mam wrażenie, że tam w każdym teatrze jest trochę tak jak w Romie. Wiem, że to pewne niesłuszne domysły, ale po obejrzeniu paru rzeczy z TW z Broadway'u (wiem, że nie powinnam się tym sugerować, no ale jednak jakiś ślad w psychice [oj bolesny] to pozostawia) i poczytaniu co nie co o Metrze na Bradwayu wydaje mi się, że tam wszędzie jest tylko komercja i w ogóle to wszystko takie nadęte.

Draco Maleficium

Wiesz, Dance of the Vampires to porażka, której nie należy zrzucać na Broadway sam w sobie, ale raczej na twórców - tak mi się wydaje. Chociaż to faktycznie bolesny uraz na psychice...

B-way jest o tyle specyficzny, że tam krytyk naprawdę wiele może. U nas mogą sobie ponarzekać, ale i tak nikt się tym nie przejmuje, decyduje widownia, finanse i widzimisię dyrektora. Przykładem jest właśnie los "Metra" czy niezliczonych innych, mało znanych przedsięwzięć (np. "Taboo"), które zdjęto z afisza właściwie tylko z powodu jednej czy dwóch miażdżących recenzji, pomimo, że do teatru przychodziły tłumy.

Co do komercji, to owszem, wszystkie teatry są tam podobne, jak Roma (chociaż bez tej aktualnej, nachalnej wręcz upiornej kampanii, bo tam żaden teatr musicalowy zwyczajnie nie musi się tak reklamować). Z tym, że do tego dochodzą zupełnie inne realia i to, co u nas uchodzi za szczyt komercji, na Broadwayu jest na porządku dziennym i naprawdę przestaje się to zauważać. Tam komercja jest już tak zadomowiona, że naprawdę nikt nie zwraca na nią uwagi - to jest po prostu norma. Same przedstawienia są tym, co przyciąga ludzi do teatru, ale są też oczywiście sceny offowe - pełno ich wokół tej głównej teatralnej dzielnicy - gdzie grane są przedstawienia kameralne, eksperymentalne, ambitniejsze. Często własnie z takich przedstawień powstają hity (np. "Hair"). Także w tym wypadku akurat każdy znajdzie coś na swój gust. Chociaż mentalność i gusta Amerykanów to już zupełnie inna sprawa i o rozbieżnościach na ten temat można napisać niemałą rozprawę.

No i nie wolno nam zapominać o samych początkach musicalu, a były nim rewie (słynne "Ziegfield Follies"), czyli właściwie sama esencja kiczu. Musical narodził się z kiczu i w dużej mierze kiczem pozostaje, jego głównym zamierzeniem jest w dalszym ciągu rozrywka i to zamierzenie Broadway realizuje z niebywałą konsekwencją. Musical przyniósł teatr do serc zwykłych ludzi. Nie znaczy to, że nie trafiają się tam arcydzieła (bo trafiają, oczywiście), Broadway oferuje w dalszym ciągu duże pole do popisu twórcom eksperymentalnym, którzy chcą przekraczać coraz to nowe granice ("Rent," "Spring Awakening"). I ta różnorodność jest w tym wszystkim najpiękniejsza.

Kuncyfuna

Nie wiem, gdzie to wsadzić, więc wsadzam tu: [link widoczny dla zalogowanych] - radio broadwayowskie. Bardzo fajna stronka, można sobie wybrać różne kategorie (np lata 60, 70..) i lecą utwory z różnych broadwayowskich musicali. Można sobie zablokować kilka płyt, których nie chcemy mieć uwzględnianych w liście etc.

samhain

Do wypowiedzenia się w tym temacie skłonił mnie mój wzrok wybiórczy i jedno słowo, a mianowicie "Taboo". Mam pytanie, Draco, skąd znasz ten musical? Bo z tego co zdążyłam zauważyć u nas rzeczywiście nie jest specjalnie popularny... I, jeśli widziałaś, to jak wrażenia? Twisted Evil

Osobiście mnie Broadway ciągnie bardzo... Choć może w chwili obecnej nie ma spektaklu dla którego by warto przekraczać ocean (dlaczego Rent zszedł z afisza? Sad

).

Draco Maleficium

Niestety, "Taboo" nie widziałam - dowiedziałam się o tym musicalu podczas oglądania bardzo ciekawego dokumentu, który śledził powstawanie trzech musicali od zera aż po wręczenie Tonych - było tam "Wicked," "Avenue Q" i "Taboo" właśnie. Smutna historia, zwłaszcza, jeśli ma się okazję widzieć, jak takie dzieło powstaje, krok po kroku, jak cały zespół się w to angażuje, jak żywo reaguje na to widownia - a potem bach, koniec, zbieramy się do domów. Bo paru recenzentom się nie podobało. Wielka szkoda, a takie historie są na B-wayu na porządku dziennym.

American Dream? A i owszem. Dla wybranych.

samhain

Tak z ciekawości, cóż to był za dokument? Jeśli opowiadał o powstaniu Taboo i Avenue Q musiał być ciekawy Twisted Evil

też z chęcią wielką bym obejrzała. Jak rozumiem aktorzy wypowiadali się również? Sing

Taboo to jedna z moich musicalowych miłości (choć może nie powinnam się do tego przyznawać^^), więc ubolewam, że tak krótko utrzymał się na afiszu...i, że nie powstało DVD z tej wersji. Cóż, widać niektóre spektakle poprostu nie mają szczęścia... tak na broadway'u jak i u nas Sad

Draco Maleficium

Nie wiem, czemu nie odpisałam wcześniej, przepraszam - tak, wypowiadali się twórcy, aktorzy, widzowie, całość była bardzo ciekawa, ale teraz nie jestem w stanie podać nazwy.

Na B-wayu źle się dzieje. 19 stycznia zeszło tam z afisza aż 12 sztuk, cięcia budżetowe związane z obecnym kryzysem. Jak widać, recesja Muzy nie oszczędza. Ale co się dziwić, że publiczność nie przychodzi, kiedy trwa kryzys, a bilety na niektóre musicale kosztują w granicach 250 dolców...

samhain

Udało mi się obejrzeć już ten dokument... faktycznie, ciekawy bardzo. Żałuję tylko, że nie miałam napisów... Dużą sympatię wzbudziła we mnie ekipa AvenueQ Smile

Za to Złych Krytyków nienawidziłam od pierwszego wejrzenia. Gdy Euan opowiadał o zdjęciu Taboo, mało nie poryczałam się razem z nim ^^"" Broadway to jednak zupełnie inny świat... te tłumy w kolejkach, plakaty, afisze... No, może fanki rozpaczające po zabraniu im ulubionych spektakli wyglądały dość znajomo...^^
Ale daty premiery i ostatnich przedstawień w niektórych przypadkach były naprawdę szokujące... Musicale grane np. po 3 dni O.O""

Kuncyfuna

Orientuje się ktoś jak wygląda obecnie sytuacja na Broadway'u i czy szykują się jakieś fajne wznowienia albo nowości godne Toniaka...?