Andrew Lloyd Webber

samhain

Sat, zobaczyłabyś JCS w wykonaniu Kru i pewnie byś się nawróciła Wink

"I don't know..." akurat lubię chyba najmniej z całego musicalu.
"The Last Supper" uważam za genialną konfrontację, poza tym oczywiście uwielbiam "Gethsemane" (sprawdzian, czy kandydat na Jesusa nadaje się do roli Very Happy

), "The Temple", "Damned For All Time"...
a że akurat JCS i Evita... cóż, jakoś mi pasują musicale Webbera z librettem Rice'a. Wink

Jeżeli chodzi o koty - zgadzam się - tylko z wizją.

Enid

A ja w ogóle średnio lubię Webbera Wink

W Upiorze mam kilka swoich ukochanych fragmencików; jakieś pojedyncze linijki, małe fragmenty instrumentalne- ale generalnie mnie nie porywa. A JSC ani trochę nie lubię i chyba nigdy się nie przemogę...

Kuncyfuna

JCS też do mnie nie przemawia.. Ani sama historia, ani muzyka (poza wymienionymi wyżej trzema utworami). W Upiorze uwielbiam słynne "ta da da da daaaam" (ten motyw Webberkowi wyszedł, oj tak).. Resztę utworów lubię, ale tak samo jak lubię masę innych utworów z musicali. Evity wpradzie nie znam zbyt dobrze, ale słyszałam kilka razy calość i jakoś nie mam ochoty jeszcze bardziej się w to zanurzać. Jeśli chodzi o inne Webberowe musicale to miałam okazję przesłuchać jakieś pojedyncze utwory, ale nic mnie nie wciągnęlo na tyle, żeby jakoś lepiej się z tym zapoznać.

samhain

Ja też jestem daleka od bycia fanką Webbera jako takiego (co chyba dało się zauważyć Wink

).
Natomias JCS będę bronić. Oczywiście gusta są różne i nie twierdzę, że wszystkim JCS musi się podobać... Akurat mam skłonność do szeroko pojętych "rockowych" musicali jako takich.
Jeżeli chodzi o samą historię, dla mnie to jeden z większych plusów JCS. Przede wszystkim podoba mi się niejednoznaczność (hm.. nie wiem, czy to dobre słowo) tego spektaklu. Dla mnie ten musical bardziej stawia pytania, niż daje odpowiedzi. Poza tym samą postać Judasza uważam za interesującą. Ale także spojrzenie na Heroda, Piłata, czy wreszcie samego Jesusa jest, bądź co bądź, dość "świeże".

Także muzycznie JCS mi odpowiada, nie tylko wspomniana już "rockowość", ale także głosowe zróżnicowanie (przykładowo sceny Kajfasza i Anasza).
I do tego te wszystkie konfrontacje (Judasz-Jesus, ale także Jesus-Piłat) słuchane i oglądane, mnie przynajmniej, nie pozostawiają obojętną...
Dla mnie, to jest bardzo "emocjonalny" spektakl...